AIRE
AIRE: materia prima dos suspiros.
AIRE: fonte de enerxía do alento.
AIRE: baile das ás encadeadas ó ritmo da liberdade.
AIRE: ingrávido patio de butacas.
AIRE: mundo sen tropezóns.
mundo puro.
AIRE: renovación celular do espírito.
AIRE: altruismo.
AIRE: tregua egoísta da compañía.
AIRE: desvanecemento da inseguridade.
AIRE: elevación á perspectiva merecida e autoprohibida.
AIRE: conductor de enerxías solitarias.
AIRE: saude da soidade.
AIRE: casa única dos pensamentos.
casa única das ilusións.
AIRE: buraco negro do prescindible.
AIRE: entraña e tumba do imprescindible.
AIRE: máquina do tempo do olvido e do recordo.
AIRE: principio e fin eternos.
AIRE: fogar das esencias.
Engaiolados,
entre esquirla e esquirla da realidade
misturamos xugos artísticos
ameazados pola fráxil limpidez do común.
Só por pura necesidade de vencellarnos
co cordón umbilical das emocións,
só polo preciso acto puro de respirar,
ollamos ó noso arredor
para ver a ilusión
voar de copa en copa,
acariñando o teito esponxoso da terra.
Os pincéis e palabras
que hoxe soltamos ó vento,
unicamente tentan amainar a queima
de soños e de sotobosques imprescindibles.
O que aquí hoxe facemos
non é nada máis
que un acto de pura supervivencia.
Non é nada mías
nin nada menos
que unha loita das esencias
por non se adaptar
á patróns desfigurados.
